Oeroeg - Hella S. Haasse

Genre: Ontwikkelingsroman

Uitgever: Amsterdam EM. Querido's uitgeverij BV, 2006

Verschenen: 1948

ISBN-nummer: 9021467623

Aantal pagina's: 84

Aantal sterren: 

Verhaal met kracht

De ik-persoon in het boek is een jongen, die leeft in Nederlands-Indië, omdat zijn vader daar werk heeft. De beste vriend van de ik-persoon is Oeroeg. Oeroeg is donkergekleurd. De ouders van de ik-persoon willen hem koppelen aan andere vriendjes. Maar de ik-persoon snapt niet waar dit vandaan komt. Oeroeg is toch mijn vriend, denkt hij. In het boek wordt uitgelegd dat de ik-persoon het klasseverschil tussen blanken en zwarten nog niet begrijpt. Zelf dacht ik dat dit juist een positief iets was. 

De ik-persoon en Oeroeg zie je samen opgroeien. Ze maken veel goede tijden met elkaar mee, maar ook slechte tijden. Ze gaan samen ergens anders wonen voor school. 

Vanuit de ik-persoon zie je hoe Oeroeg verandert. Oeroeg probeert namelijk door te gaan als een halfbloed tegenover anderen. Ook lijkt het alsof hij zijn geloof weggooit. 

Als ze samen weer verhuizen naar een andere stad om daar naar een andere school te gaan, lijkt het alsof de twee uit elkaar groeien. Oeroeg krijgt daar een nieuwe vriend, Abdullah. 

Oeroeg verdwijnt vervolgens een tijdje uit het leven van de ik-persoon. Wanneer de ik-persoon op zoek gaat naar Oeroeg denkt hij hem gevonden te hebben. 

Vind de ik-persoon Oeroeg weer terug? En hoe loopt het met Oeroeg af?

Dit boek werd als boekenweekgeschenk weggegeven in 2009. En het is zeker een mooi verhaal om te krijgen als geschenk. Het is een krachtig verhaal. Het verhaal staat als een blok en er hoeft niks veranderd aan te worden.

Ik heb gelukkig nog niet al te veel verklapt van het boek. Het is namelijk een prachtig verhaal om te lezen. Er werd gezegd dat Hella S. Haasse een goede schrijfster is. Ik kan nu vanuit mezelf zeggen dat ik hier niet anders over denk. 

In het boek komt veel naar voren dat Oeroeg eventuele problemen heeft met het zijn van een zwartgekleurde. 

In de maatschappij zijn vaker problemen geweest over discriminatie en racisme. Velen hebben hier hun mening over. 

Geloof mij als ik zeg dat ik tegen discriminatie en racisme ben, maar moeilijk doen over de naam negerzoenen slaat de plank mis. Ik vind dat men hier niet moeilijk over moet doen. 

Ook wordt een donker gekleurd persoon als verdachte zien bij een misdaad snel gerelateerd aan discriminatie. Dit moet toch gewoon kunnen, als er geen bedoelingen achter zitten. 

Vanuit mijn perspectief denk ik dat Nederlanders positief veranderd zijn ten aanzien van discriminatie. Dit komt niet door de maatregelen die genomen zijn, maar gewoon door elkaar te leren kennen. En leren kennen doe je toch bij iedereen? De ik-persoon in het boek kende Oeroeg vanaf zijn geboorte en kende hem als geen ander. De ik-persoon weet toch ook dat hij Oeroeg kan vertrouwen. 

Ik heb geen problemen met allochtonen. Wel heb ik een probleem met het feit dat er problemen over het omgaan met allochtonen gemaakt worden. Natuurlijk zijn er soms echte problemen. Die moeten dan aangepakt worden en niet de neppe problemen. 

In mijn vriendenkring heb ik donkergekleurde vrienden. Ik mag dit gewoon zeggen, omdat er geen bedoeling achter schuilt. En als ik een donkergekleurd persoon niet mag, komt dit niet door zijn/haar huidskleur, maar door zijn karakter. Dit is dan toch geen discriminatie?

Geschreven door: Loulou Koudstaal